Lieve Dode Dichter

Lieve Dode Dichter

Ik heb je gelezen
Bekeken en geprobeerd
Te vinden


Ik heb je onder de loep
Genomen, ontleed
Uitgekleed
En woord voor woord
Gewogen.


Je schilderde Petit Paris
Beschreef Maastrichtse dromen.
Hoe kan een kunstenaar als u
Hier in het zuiden wonen?


Ik zie foto’s van een grijze muis
Staand in de deuropening
Van Turennestraat 21,
Zittend in de trein.


Ik weet steeds minder
Wat ik vind van dit
Oude nobele kind
En hoewel ik van alles
Bedenken kan,
Vragen kan ik het niet meer.


Ik besloot toch eens bij
de buren te vragen:
die vonden u een rare man
en inderdaad een grijze muis


een oude man die met
enorme boodschappentassen
terugkwam van de winkel en
alle hulp nors afsloeg:
“straks jatten jullie
mijn spullen nog!”
Riep u soms.


Ik kan het niet helemaal rijmen
En ik snap niks van die buitenkant


Hoe kan ’t dat zo’n grijze muis
Een kindertekening huurde
Als huis?
Hoe kan dat?
Hoe zit dat?
Hoe steekt dat in elkaar?


In elk geval is de binnenkant
Niet hier maar
Op ‘t Papier beland
En dat zal u dan ook wel
Hebben gedaan,
Staand in de deuropening,
Zittend in de trein met
Zware boodschappentassen
Op weg naar Al dat Andere
Wat niemand hier ziet

Lieve Dode Dichter was een instalatie die Jelle maakte op de Toneelacademie Maastricht als ode aan de Maastrichste dichter Pierre Kemp.